Absintalsem

Familie: Composietenfamilie (Asteraceae)

In verschillende talen: Artemisia absinthium L. (Lat), شيح (Ar), Absinthe (Fra), Absinthium, Absinthe wormwood, Wormwood (Eng), Wermutkraut (Dui)

Andere namen: Alsem, Alsen, Alsene, Alsine, Weermoet, Wermoed, Wormte, Els, Jeils, Olsem, Witte alsem, Botterknoppen, Ruigblad

Oorsprong:
Absint-alsem werd al gebruikt door de oude Grieken. Dioscorides gebruikt alsem-extract in een tonicum om wormen mee uit het lichaam te verdrijven Ook was het een probaat middel om insecten te weren. Het is een vaste plant, die van nature voorkomt in de gematigde streken van Europa, Azië en Noord-Afrika.

Betekenis:
De geslachtsnaam van de is ontleend aan de Grieken en met name aan hun godin Artemis (Diana). Zij zou deze plant aan de centaur Chiron ten geschenke hebben gegeven. De soortnaam is afgeleid van het Latijnse woord absinthium (zonder zoetheid), vanwege de extreem bittere smaak.

Medisch:
De Romeinen ontdekten naast een aantal geneeskrachtige eigenschappen die de Egyptenaren, al ontdekten weer andere mogelijkheden. Galenus adviseert het kruid als versterkend middel en de school van Salerno propageerde het als middel tegen zeeziekte. Algemeen werd erkend dat absint-alsem een stimulerend effect heeft op het hele lichaam.

Bewezen is dat alsem de doorbloeding stimuleert, het hart versterkt, pijn verzacht bij vrouwen tijdens het werken, en als afweer tegen tumoren en kankercellen werkt. Er zijn volksremedies bekend waarbij gebruik gemaakt wordt van alsem bij verkoudheid, reuma, koorts, geelzucht, diabetes en artritis. Verder is het een zenuwkalmerend tonicum, wat vooral goed helpt bij hoogteziekte en winderigheid. Het is ook een goede remedie voor een verzwakte spijsvertering en algemene zwakte.

Aan de knoppen van absintalsem wordt vanouds een geneeskrachtige werking toegeschreven. Het bittere aftreksel van deze knoppen vormt een belangrijk bestanddeel van de dranken vermout en (klassieke) absint. De smaakstof die daarbij een rol speelt is het naar menthol ruikende terpeen Thujon.

Thee: Alsemthee kun je maken door 1/2 tot 1 theelepel (2,5 tot 5 gram) kruid bij een kop kokend water te voegen. Laat dit 10 tot 15 minuten trekken. Drink de thee drie keer per dag. Je kunt het kruid ook mengen met pepermuntbladeren of anijs. Voeg er in elk geval geen suiker aan toe; zoet en bitter gaan niet samen.
Een tinctuur, 10 tot 20 duppels in water, kan 10 tot 15 minuten voor iedere maaltijd genomen worden. Welke bereiding je ook kiest, deze mag niet meer dan vier weken achter elkaar gebruikt worden.
Het regelmatig gebruiken van alsem kan verslavend zijn. De plant bevat glycoside, bekend als giftig, en de vluchtige olie onderdrukt het centrale zenuwstelsel.

Groei:
De vaste plant wordt 60-120 cm lang en bloeit met lichtgele bloemen van juli tot september. Absintalsem komt voor op droge, kalkhoudende, stikstofrijke, bewerkte gronden. De planten worden tot vijf voet hoog.

Zaaien:
Alsem is vrij eenvoudig te kweken vanuit zaad. Verspreid de zaden op een grondoppervlak. Wanneer ze zijn ontkiemd en er geen kans meer is op vorst, plant ze dan over naar buiten. Zorg dat er drie tot vijf voet tussen elk stekje zit. Alsem is in staat op op arme gronden te groeien: volop in de zon of in gedeeltelijke schaduw. In de herfst moet de struik gesnoeid worden. De grond moet droog en goed gedraineerd zijn. Sommige soorten kunnen zich in de zomer slapend houden en krijgen weer nieuwe scheuten wanneer de temperatuur weer omlaag gaat. Dit is met name het geval bij de zilverrug varianten. Plant alsem niet in de buurt van anijs, bonen, venkel, karwij of salie.

Bijzonderheden:
Samen met bijvoorbeeld gedroogde lavendel en munt (alles in gelijke hoeveelheden) werd gedroogde absint-alsem in doekjes geknoopt en tussen de kleding in de kasten gelegd, om insecten (en vooral motten) te verdrijven.

Ook geschikt om (naakt)slakken mee te weren.